Ölmeden Önce

Yağmur ıslatıyordu toprağı. O en sevdiğimiz koku burnumuza kadar geliyordu. Seviyorduk toprağı, zaten sevmeliydik. Nasıl olsa gideceğimiz en son durak orasıydı. Bir yolcuyduk bu hayatta. En son kavuşacaktık toprağa...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ne Kadar Gidebilirsin?

Ah Bir Çocuk Olsam

Biri lazım